موزه آبگینه ایران یا موزه ظروف شیشه ای و سرامیک همانند موزه جواهرات ملی یکی از مجموعه های منحصر به فرد در ایران است. این موزه در خیابان 30 تیر (قبلاً به نام خیابان قوام السلطنه)، در تهران واقع شده است. موزه آبگینه به دستور ملکه سابق، فرح در سال 1980 تاسیس شد. این موزه در عمارت نخست وزیر سابق در دولت رضاشاه در سال 1915 واقع شده است و از سال 1953 تا 1960 به عنوان سفارت مصر عمل می کند ، بنابراین ساختمان خود دارای لیاقت معماری است. این خانه در زمینی به مساحت 1040 متر مربع احداث شده که شامل دو طبقه است.
دو ساختمان مشابه، در صورت معماری و آجر، در تهران وجود دارد. غرفه احمد شاهی و خانه تیمور تاش. این بنای با شکوه به مدت 30 سال خانه احمد قوام (1909-1979)، شخصیت تأثیرگذار سیاسی دوره قاجار و پهلوی بود. ترکیبی از سبک معماری ایرانی و اروپایی (قرن نوزدهم) را در این عمارت خواهید دید. طبقه اول از طریق پله های چوبی مانند سبک روسی به طبقه دوم پیوست. برای تنظیم دما و نور ورودی به ساختمان، آنها از پنجره های دو جداره به جای درهای چوبی استفاده کردند. فضای داخلی این خانه متعلق به بنیاد سینمایی فارابی است و نمای خارجی آن متعلق به موزه آبگینه است. ویترین های موجود در این موزه یکی از ویژگی های بارز طراحی داخلی این عمارت است. این ویترین ها با الهام از ستون های تخت جمشید، تاچارا و کعبه زارتوش طراحی شده اند. طراح این ویترین های شگفت انگیز ، طراح مشهور اتریشی، هانس هولین است.
موزه ظروف شیشه ای و سرامیک ایران
موزه ظروف شیشه ای و سرامیک ایران و باغ اطراف آن در کل 7000 متر مربع مساحت دارند. این ساختمان در دو طبقه با پنج سالن است. این ترتیب از لحاظ زمانی به گونه ای تنظیم شده است که اقلام قبل از اسلام در طبقه اول شامل تالار بلور، کارخانه های شیشه سازی از ایران باستان و تالار مینا، دارای نمادین ترین موارد که لوله های شیشه ای از غوغا زنبیل هستند، با قدمت تا 2000 قبل از میلاد سالن دیداری و شنیداری در این طبقه به مطالعات و تحقیقات درباره موارد موجود در موزه اختصاص یافته است.
اقلام مربوط به دوران اسلامی در طبقه دوم شامل چندین سالن واقع شده است: تالار شل، شبیه شکل پوسته، که دارای نمایشگاهی عالی از آثار سفالی قرن نهم و دهم از نیشابور، تالار زرین است که ظروف ظروف سلجوقی و اقلامی را در خود جای داده است. بیشتر با کتیبه ها و شکل های مغول روی آنها و تالارهای فیروزه ای که ظروف سفالی ایلخانی از قرن پانزدهم را به نمایش می گذارند تزئین شده اند. موزه آبگینه تعریف نشده شامل سرامیک های نمایشی "نیشاپور" است که در اوایل قرون وسطی ساخته شده ، آثار شیشه ای از قرن 12-13 ، معروف به عصر طلایی شیشه سازی در ایران، ظروف سفالی از گرگان و سایر کاوش ها، قرن 14 سفال هایی از تخت سلیمان و برخی سرامیک های بعدی صفوی و قاجار. با این وجود بیشتر شیشه ها، حدود 260 قطعه در طبقه همکف در موزه ظروف شیشه ای و سرامیک به نمایش گذاشته شده است. اشیا موزه را می توان به طور کلی به پنج دسته در یک سالن متفاوت تقسیم کرد:
گالری مینا
ظروف سفالی این مجموعه شامل برخی از نمونه های ظروف سفالی ساده متعلق به دوره B.C دارای نقش های زاویه ای و حیوانی است. در برخی از مصنوعات ، نمونه های اولیه لعاب شیشه را که مربوط به هزاره 3 قبل از میلاد است می توان یافت. مجموعه لوله های شیشه ای معبد غوغا زنبیل و همچنین نگهدارنده های عطر، مزیینات و مهرهای مات به نمایش گذاشته شده متعلق به هزاره 1 و 2 قبل از میلاد است.
گالری کریستال
در این گالری ظروف و بطری های کریستالی تراشیده شده دوره هخامنشی و اشکانی برای بازدید کنندگان نمایش داده می شود. ظروف مختلف دوره ساسانیان و پس از اسلام نیز به این مجموعه اضافه می شوند که دارای تزئینات قالب ، اعمال ، فشرده و برش هستند.
گالری نصر
تکامل هنرها و فنون دوره ساسانی در اینجا مشاهده می شود. برخی از نمونه های قرن 9 تا 13 میلادی نیز در این گالری به نمایش گذاشته شده است. در حقیقت ، دوره شکوفایی ظروف شیشه ای و سفال در ویترین های اینجا ارائه شده است.
گالری طلا
آثار ارائه شده در این گالری از ظروف میناکاری شده و براق حکاکی شده قرن 10 تا 13 تشکیل شده است. کتیبه ها عموماً از موضوعاتی مانند عبارات، دعای خیر و شعرهای نظامی و فردوسی هستند. الگوها عمدتا به شکل انسان در مراسم مختلف و حیوانات به ویژه پرندگان هستند.
گالریهای Lapis-Lazuli
به دنبال تخریب مراکز تولید شیشه و سفال در ایران، شاه صفوی، شاه عباس اول، احیای این دو صنعت را آغاز کرد و با کمک هنرمندان چینی و ایتالیایی آن را توسعه داد. اشیا این دو گالری شواهدی برای تغییر در فرم و تزئینات ظروف شیشه ای و ظروف سفالی با استفاده از سنگ های لاجورد است. گلدان، آبپاش و گل میخ به رنگ لاجورد و نارنجی روشن از محصولات شیراز و اصفهان است.
